Gelukkig wie zorgt voor de armen; in kwade dagen zal de HEER hem uitkomst geven, de HEER zal hem beschermen en in leven houden, men prijst hem gelukkig in het hele land.
Psalm 41:1-3

 

Vandaag is het 21 mei en is psalm 41 de bijbeltekst van de dag in mijn bijbelapp.. we zijn inmiddels alweer een paar weken terug thuis uit Gambia en omdat jullie al wat beelden en filmpjes hebben kunnen zien in de kerk-app vlecht ik deze keer een nieuwsflits van april en mei in één.
Op het moment van schrijven wachten we in spanning de bezorging van het paspoort van Habib af. We hebben bericht gekregen dat het proces van de visumaanvraag is afgerond, maar zonder kennisgeving van de uitslag. Het is nu al een week wachten op bericht tot het paspoort, mét of zonder stempel, zal worden bezorgd. Spannend!

Sinds het einde van de Ramadan begin april zijn de werkzaamheden aan het project weer in volle gang. Alle steunpilaren werden gestort, de muren verder opgetrokken en deze worden extra hoog om de ruimte geschikt te maken voor de enorme hitte. Half april werd ook het grootste deel van de volgroeide varkens verkocht aan een handelaar uit Senegal. Het zakendoen in Afrika is toch echt van een andere orde dan hier in ons georganiseerde Europa.. je moet enorm opletten dat alles eerlijk verloopt en je je geld daadwerkelijk krijgt. Tegelijk is de boerderij, zoals al eerder gezegd, een kleine, maar belangrijke bron van inkomsten voor het gezin Jatta en de compound.

Zondag 13 april was onze tussentijdse gemeentedag, een bedankje voor u als gemeente voor alle steun van de afgelopen maanden voor ons jaarproject. Er is zoveel gegeven in de vorm van geld, middelen, tijd, acties en hartelijke woorden en meeleven.. we zijn daar enorm dankbaar voor en het leek ons als groep leuk en passend om jullie deze dag aan te bieden als bedankje. Vorig jaar hebben we in Rotterdam Alagie ontmoet, hij is een Gambiaan en vanwege zijn studie tijdelijk woonachtig in Nederland. Er is inmiddels een vriendschappelijke band ontstaan, en toen hij hoorde van ons initiatief van 13 april besloot hij onmiddellijk te komen en daar aan bij te dragen. Die zondag stonden hij en Laurens dus al vroeg in de keuken Domoda te koken. Ik denk dat we allemaal terugkijken op een gezellige en smakelijke zondag.

Maandag 21 april reisden wij als gezin af naar Gambia.. hier was behoorlijk wat voorbereiding aan vooraf gegaan en een aantal van u heeft daaraan een geweldige bijdrage geleverd. Zo werden er nieuwe schoenen gekocht en cadeau meegegeven voor de meiden (Patience, Catharina en Frida), zaden meegegeven, spullen voor de boerderij (laarzen en overals) en geld wat we mede hebben gebruikt om inkopen te doen. Van schoolspullen tot duct-tape, van tyraps tot medicatie, van goed messenset tot tandpasta.. we hebben zelf zo weinig mogelijk meegenomen en de overige kofferruimte helemaal volgestouwd met handige spullen en kadootjes. U begrijpt dat aan die zaden nog een hele studie vooraf is gegaan; want wat is bestand tegen tropische temperaturen en wat niet. Uiteindelijk hebben we samen met een aantal gemeenteleden nog een grote bestelling kunnen doen, die kwam op tijd binnen en verpakt in allerlei doosjes met cadeaupapier is het ook veilig en wel aangekomen op de plaats van bestemming. Dat gold trouwens voor alles wat we meenamen, best spannend.. maar met allereerst dank aan God en daarnaast met dank aan meters cadeaupapier en risicospreiding in alle koffers, is alles heelhuids aangekomen in Bwiam. Het was een feest om te kunnen uitreiken en ook leuk om bijvoorbeeld via de kerkapp te kunnen laten zien van wie die cadeaus dan waren.. 🙂

We hebben een geweldig mooie tijd ervaren in Gambia. Om te beginnen hebben we het jaarproject bezocht. Het was echt heel enthousiasmerend om te zien hoe hard er was doorgewerkt. Op het moment dat wij daar waren werden er belangrijke mijlpalen behaald; het hoogste punt van de muren werd bereikt, de rioolput bereikte zijn dieptepunt en de voorbereidingen voor de balken werden gestart. Inmiddels wordt er toegewerkt naar het plaatsen van het dak, wat Habib voor aanvang van het regenseizoen er op wil hebben liggen.

De twee weken dat wij in Gambia waren hebben we ontzettend genoten van een heel eenvoudig, maar geweldig hartelijk, vreugdevol en gezellig gezinsleven, waarbij twee totaal verschillende gezinnen samensmolten tot één. We hebben de familie twee dagen meegenomen voor een uitstapje, verder hebben we op de boerderij gewerkt, rustig aan gedaan in de hitte, samen gekookt, schoongemaakt, Henriët heeft een werkbezoek afgelegd aan het ziekenhuis en de verpleegkunde opleiding in Sibanor, we bezochten de familie van Habib en woonden een zogeheten ‘naming-ceremonie’ bij (lekker luidruchtig) en Paul heeft de motor van Habib gerepareerd met behulp van een nieuw motorblok wat we gehaald hebben. Een vervoersmiddel is voor Habib en zijn bediening echt broodnodig, want afhankelijk zijn van het openbaar vervoer daar is een drama en leidde vaak tot te laat op afspraken komen en regelmatig gewoon niet in staat zijn om zijn tweede kerkdienst te kunnen leiden. We woonden de evening-prayers en
kerkdiensten bij, en ontdekten pas in de tweede week (toen alle studenten terugkwamen van vakantie) hoe enorm druk de bediening op de compound is. Er zijn tussen de 50 en 55 studenten, die buitenom hun schooluren in alles begeleiding, hulp en aansturing nodig hebben. Het was wel indrukwekkend om te zien hoeveel impact dit heeft op het privé-leven van Habib en Elizabeth, zij zijn 24/7 beschikbaar en doen dit met een duidelijke visie.

Wat ook indrukwekkend was, was ons bezoek aan de eerst vervangend minister van onderwijs, georganiseerd door Alagie, in Banjul. We waren een beetje confuus dat we daar echt waren uitgenodigd, ook wel een beetje vanuit het gevoel; wie zijn wij nou eigenlijk.. wat moeten wij daar nou gaan vertellen. Gelukkig was God in controll en verliep alles volgens Zijn plan. De minister ging zeer geïnteresseerd in gesprek met Habib en vroeg hem het hemd van het lijf. Uiteindelijk bleek waarom, toen hij de woorden sprak: “De dienst die jij deze ouders levert is groots, dat kan ik alleen maar steunen. Ik ben zelf zo’n plattelands jongen, ik weet als geen ander hoe het is om nergens een plek te hebben om je huiswerk te kunnen maken, niks te hebben en om uit school te moeten rennen naar de bibliotheek om een stoeltje en stukje tafel te kunnen bemachtigen. Het creëeren van een omgeving waar mogelijkheden zijn om te kunnen leren en worden gemotiveerd om te studeren is levensveranderend”. Wij vonden dat echt heel indrukwekkend om uit zijn mond te horen; van hoe ver kun je komen in het leven! Het sprak ook zo tot de verbeelding, ineens werd het voor ons ook nog veel duidelijker waarom dit initiatief zo belangrijk is. Tenslotte vroeg hij nog heel direct waar dit van uit ging.. en konden wij ook nog vertellen dat het vanuit de christelijke kerk is ontstaan, zowel in Gambia (de ECG) als in Nederland (de Gasthuiskerk). Hierop volgde een wonderbaarlijk rustige en positieve reactie, en dat voor een Islamitisch land! We kregen daar tenslotte een toezegging voor een MoU, een zogeheten een Memorandum van overeenstemming, een soort internationale erkenning. Al met al een heel bijzondere dag, waar wij helemaal vol van waren!!

Het daar zijn, het voeren van veel gesprekken en bezoeken van verschillende plaatsen (de kerk in Kampant, het ziekenhuis, de school, initiatieven in de omgeving) heeft ons veel inzicht gegeven in de kansen en mogelijkheden om ter plaatse op een steunende manier betrokken te kunnen zijn. Henriët zal verbonden worden aan de plaatselijk opleiding tot verpleegkunde, in Sibanor en hoopt daar voor een aantal vakken te gaan lesgeven. Daarnaast zijn wij als team en groep ook heel erg blij en dankbaar dat de kerkenraad heeft besloten het jaarproject definitief te verlengen. Heel mooi, omdat wij ervan overtuigd zijn dat het heel duurzaam is om iets af te ronden en betrokken te blijven bij de follow-up. Het is voor ons heel duidelijk geworden dat de drive daar te plaatse ligt, maar de financiele middelen vaak simpelweg ontbreken. Hoe mooi is het om als twee gemeentes van Christus daarin elkaar tot een steun te zijn, zowel praktisch als geestelijk.

En zoals wij ook terugrapporteerden aan de diaconie: “samenvattend is, in zowel Bwiam als Kampant, sprake van een duidelijk gedragen missie, gericht op onderwijs, persoonlijke ontwikkeling, kerkplanting en geloofstoerusting. Vanuit de inzet van pastor Habib en zijn vrouw Elizabet, ondersteund door Kofi en Irma – een tweede echtpaar dat op de compound woont – wordt op een betrokken en constructieve manier gebouwd aan een hechte gemeenschap. Er wordt zorg gedragen voor een groep kwetsbare jongeren, met als doel hun toekomstperspectief te vergroten. De focus ligt op het bieden van toegang tot goed onderwijs, het creëren van een veilige en stimulerende leefomgeving, en het begeleiden van jongeren in hun geloofsontwikkeling. Het streven is om jonge mensen toe te rusten tot stabiele, verantwoordelijke volwassenen met een stevige basis in hun geloof en levenshouding.”

Het is heel mooi dat we daar als gemeente, als Gasthuiskerk, een bijdrage aan mogen leveren.
Met de allerhartelijkste groeten van Habib, Elizabeth en hun kinderen, en ook namens ons als Gambia-groep besluit ik deze (lange) nieuwsflits. Gods zegen en veel dank voor al jullie steun en betrokkenheid!
Henriët Joziasse